Oogschaduw, nagellak en lippenstift in een township

Op bezoek bij een weeshuis in Khayelitsha 

Salwa van der Gaag (22) studeert Journalistiek in Tilburg en loopt van september 2014 tot januari 2015 stage bij KaapstadMagazine.nl in Kaapstad. Volg haar belevenissen in haar blogs vanuit Zuid-Afrika.

Een doodgewone zondag in Kaapstad. We zijn nog brak van de zaterdagavond ervoor en willen eigenlijk het liefst relaxen op het strand. Maar we gaan vandaag naar een township. Waar we zin in hebben, maar wat we ook een beetje eng vinden. Het is ook bijzonder warm vandaag. Echt strandweer.

Maar we krabbelen niet terug en gaan met twee auto’s volgestampt met meiden richting Khayelitsha: één van de grootste townships van Kaapstad. Zodra we het bord Khayelitsha passeren, wordt het stil in de auto. De muziek gaat zachter en zes paar ogen staren door de ramen. In de auto voor ons gaat het er hetzelfde aan toe.

Het meisje in de voorste auto werkt in een weeshuis in deze township. Ze vertelt ons verhalen over de kinderen die niet voor te stellen zijn. Bijzonder indrukwekkend vinden wij allemaal, want behalve de zwervers op straat maken wij weinig mee van de ‘andere kant’ van Zuid-Afrika. Daarom besloten we om een leuke dag voor deze kinderen in het weeshuis te organiseren. Inclusief make-up, kerstkaarten en koekjes. Zo zien wij zelf wat meer van het Zuid-Afrika waarin we wonen en bezorgen we de kinderen een dag die ze hopelijk niet snel vergeten.

Om ons heen zien we hutjes van golfplaten (shacks) die eruit zien alsof ze elk moment in elkaar kunnen storten. Ook wel krotten genoemd, maar dat vind ik zo’n naar woord. Mensen staan op straat te braaien en kinderen spelen in het zand. Het ziet er precies zo uit zoals je het je voorstelt. Of zoals je het ziet op tv. Het is bijna onwerkelijk om er zelf doorheen te rijden.

Iedereen is een beetje zenuwachtig, maar toch vind ik het niet meer eng. Ik vind het interessant en het liefst zou ik een rondje lopen en met mensen praten. Maar ook dat is een onrealistische gedachte: iedereen weet dat wandelen door een township, vragen om moeilijkheden is. Alleen een autoruit scheidt ons van deze wereld die voor ons zo vreemd is. Voor ons Nederlandse meiden.

Bij het weeshuis aangekomen, wacht ons een warm onthaal. We hebben lippenstift, oogschaduw, mascara en nagellak op zak en beginnen de meiden enthousiast op te maken. Een andere ploeg gaat kerstkaarten maken en koekjes bakken. Dat koekjes bakken gaat iets minder soepel gezien het even aan elektriciteit ontbreekt (geen onbekend fenomeen in Zuid-Afrika), maar zowel wij als de kinderen hebben het reuze naar ons zin.

De meiden zien er prachtig uit met fel groene oogschaduw en rode lippen. In het begin zijn ze nog verlegen, maar ze krijgen steeds meer de smaak te pakken. Zodra de meiden zijn opgemaakt, maakt een vriendin van ons die fotograaf is portretfoto’s. We hebben ook een model bij ons die ze leert om de mooiste poses te maken. Dat lijken ze na een tijdje niet meer nodig te hebben, want de handkussen en armen vliegen door de lucht.  

Het meisje dat ik voor me heb zitten, is stil en knikt maar half als ik vraag of ik haar op zal maken. Ik spoor haar aan en pak het oogschaduwpalet erbij. “Welke kleur wil je?” vraag ik en ze kijkt schuchter om haar heen. Ze wijst naar de fel blauwe kleur in het midden van het doosje en ik knik goedkeurend. Hoe blauwer haar oogleden worden hoe meer de meisjes om haar heen beginnen te giechelen. Ze slaat haar handen verlegen voor haar ogen en als ik haar een spiegel voorhoud, lichten haar ogen even een beetje op. Ze schudt nee, maar houdt me niet tegen wanneer ik haar lippen van een rode gloss voorzie. Erg enthousiast is ze niet met het eindresultaat, maar even later zie ik haar stiekem in een spiegeltje gluren. Ze bekijkt zichzelf van alle kanten en kan niet stoppen met glimlachen. Haar ogen glinsteren. Even maar. Dan legt ze de spiegel weer terug.

Even later heeft ze de make-up van haar gezicht gewassen. Ik weet niet wat ze heeft meegemaakt. Daar kan ik haar ook niet bij helpen. Maar even was ze een normaal meisje. Een meisje dat houdt van tutten en een meisje dat zich even heel mooi voelde. En dat was precies waar we voor kwamen. 

Kijk hier als je ook graag een township in Kaapstad wil bezoeken.

Kijk hier voor meer blogs vanuit Zuid-Afrika. Of wil je zelf stage lopen in Kaapstad? Stuur dan een mailje naar info@4exchange.nl. 

Voor meer informatie over Zuid-Afrika en Kaapstad schrijf je je in voor onze nieuwsbrief en volg je ons op Twitter en Facebook. Mooie foto’s van Kaapstad posten we regelmatig op Instagram en Pinterest.