Goodbye Cape Town (for now)

Ja, ook ik wil niet naar huis

Salwa van der Gaag (22) studeert Journalistiek in Tilburg en loopt van september 2014 tot januari 2015 stage bij KaapstadMagazine.nl in Kaapstad. Volg haar belevenissen in haar blogs vanuit Zuid-Afrika.

“Hoe lang ben je nog in Kaapstad?” vraagt hij me. Ik neem nog een slok van mijn gin tonic en moet oppassen me niet te verslikken. “Nog een week,” antwoord ik en opeens vertrekt mijn gezicht. “Maar dan ga ik twintig dagen reizen en erna ben ik nog zes dagen in Kaapstad voordat ik weer terug naar huis ga,” brabbel ik er snel achteraan. Om mezelf gerust te stellen. Niet hem.

Want wie had gedacht dat ik zo verliefd zou worden op deze stad? Ik niet. In het begin toen ik net aankwam in Kaapstad snapte ik niet dat letterlijk ieder persoon die ik sprak niet meer naar huis wilde. ‘En al die armoede dan? En de criminaliteit? En waarom praat iedereen tegen me op straat?’

Ja, mensen zijn nog steeds arm en dat vind ik nog steeds verschrikkelijk. Maar eng vind ik het niet meer. Ik hou van mijn wandeling naar werk. Ik ga de politiemannen missen die door rood lopen en naar je fluiten vanuit hun politiewagen. Ik ga het oude mannetje missen die de straat veegt en me elke ochtend een kneepje in mijn hand geeft.

Ik ga de vrienden missen die ik heb gemaakt en die me altijd dierbaar zullen blijven. Ik ga het missen om af en toe een paar uur geen elektriciteit te hebben en je in het donker te moeten klaarmaken voor een avond uit. Met tien man in een auto zitten, ga ik missen. De prachtige stranden en festivals in de wijnlanden. Jeremy Loops, jou ga ik ook missen. Mijn favoriete lunchtentjes en dat lieve meisje in die winkel met die mooie tassen. EVE: ‘mijn’ kledingwinkel op Long Street en het gehele personeel.

De autoritten door het geweldige Zuid-Afrikaanse landschap. Mijn stage bij KaapstadMagazine.nl die werkelijk niet fijner had kunnen zijn. Dat klinkt alsof ik dat ‘moet’ opschrijven, maar het is meer dan waar. De mensen op blote voeten en met bloemen in de haren. Het altijd een praatje maken met iedereen en elk weekend weer nieuwe vrienden opdoen, ook dat ga ik missen. De vele wijnproeverijen (ik ben inmiddels een ware wijnkenner geworden) en de verhalen van mensen die soms zo bijzonder zijn dat je er kippenvel van krijgt. Het vrouwtje bij de gate van mijn huis en je elke avond weer afvragen waar we deze keer weer eens zullen gaan eten. Ik ga het allemaal zo missen.

Oh, wat klink ik sentimenteel. Maar dat ben ik ook. Een beetje. Als mijn laatste stagedag daar is, neem ik de tijd om alles in me op te nemen op de weg er naartoe. Ik kijk om me heen, groet iedereen en probeer niks te missen. Ik zie een rode bus passeren. Je weet wel zo’n toeristenbus met camera’s die flitsen vanaf het bovendek. Ik glimlach. Vier maanden geleden zat ik ook in zo’n bus. Met mijn camera in mijn hand. Nu zou ik die bus kunnen besturen. Nou, dat is eigenlijk niet waar, maar je snapt wat ik bedoel. Ik zou de chauffeur kunnen vertellen waar hij heen moet rijden.

Met deze blog sluit ik officieel mijn stage bij KaapstadMagazine.nl af. Ik zeg gedag tegen het geweldige leven hier. Maar geen vaarwel. Wel tot ziens. Nu ga ik eerst het nieuwe jaar inluiden op een van die geweldige festivals in de wijnlanden. Met mensen met blote voeten en bloemen in de haren om mij heen.

Ik wens jullie allemaal een fantastisch nieuwjaar! Dat 2015 maar baie lekker mag worden! Nederland tot snel!

Liefs,

Salwa