‘Toeristen hebben geen idee wat voor industrie ze in stand houden!’

Dierenactiviste Maxine Prins voert met haar stichting Moomba een felle strijd tegen canned hunting in Zuid-Afrika. 

Het is vrijdagochtend 9 uur. Vandaag heeft KaapstadMagazine een interview op de agenda staan. Gewapend met laptop en een lijst met vragen, neem ik plaats aan een tafeltje in de zon bij café Lola’s op Long Street. Een vriendelijke brunette zwaait uitbundig. Dat moet Maxine Prins zijn.

Een maand geleden had de redactie al contact met de fanatieke dierenvriendin. Maxine stuurde een email met haar verhaal over de strijd tegen de canned hunting industrie in Zuid-Afrika. Deze vorm van jagen is vooral in dit land heel populair. Er leven 8000 gefokte leeuwen, waarvan de meeste speciaal gefokt zijn voor deze slechte industrie. Ter indicatie: in Zuid-Afrika leven naar schatting 2800 wilde leeuwen.

'Een 'tamme' leeuw kan nooit meer terug in het wild!'

Maxine’s bijzondere verhaal en de liefde voor de leeuwen zorgt ervoor dat we nu samen afspreken. Terwijl we koffie bestellen, begint Maxine gepassioneerd te vertellen;

Hoe was het om als vrijwilliger te werken in een dierenpark?
‘Ik wilde altijd al dierenarts worden. Toen ik drie keer werd uitgeloot voor de studie, besloot ik om vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika te gaan doen. Ik kwam terecht bij een leeuwenpark in Johannesburg, waar ik drie maanden als vrijwilliger voor leeuwen mocht zorgen. Het was geweldig: het is zó speciaal om een band op te bouwen met zo’n machtig dier!’ 

‘Toen ik na een maand reizen terug kwam bij mijn favoriete leeuwtjes, sprongen ze enthousiast op me af. Het werd gefilmd en eenmaal thuis post ik het schattige filmpje zonder bijbedoeling op YouTube. Vanaf toen ging het snel; de video werd namelijk meer dan 6 miljoen keer bekeken in afgelopen drie maanden! Mijn video is zelfs in Brazilië op televisie geweest. Tuurlijk vond ik dat leuk, tot ik erachter kwam dat de dieren in het park eindigen als trofee in de canned hunting industrie…”

Canned hunting (betekent letterlijk ‘ingeblikt jagen’). En dat is ook precies waar het op neerkomt. In het geval van de ‘knuffelfarms’ worden pasgeboren leeuwen 3-10 dagen na hun geboorte bij hun moeder weggehaald. De leeuwen worden ze door vrijwilligers opgevoed. Deze vrijwilligers betalen hier fiks geld voor. Als ze 1,5 jaar zijn, moeten ze verplicht een bepaalde wandelroute lopen. Daarna worden ze te gevaarlijk. Ze worden ergens achter in het park geplaatst. En als deze leeuwen té oud zijn, komt er een jager. De leeuw is ondertussen zo gewend aan mensen en zit in een afgesloten plek. Ingeblikt jagen zorgt ervoor dat de jager altijd prijs schiet. De strijd is hartstikke oneerlijk.

Wat heb je gedaan toen je wist dat het park deed aan canned hunting?
“Het voelde voor mij heel verkeerd en dubbel, door mijn filmpje verdien ik geld met een industrie waar ik fel tegen ben. De twee leeuwen (en twee jaguars) die ik heb opgevoed, zijn inmiddels doodgeschoten. Ik moest iets doen. De inkomsten van mijn filmpje gebruik ik om mensen te informeren over deze industrie.

In een goed park wordt er niet met leeuwen geknuffeld

Twee jaar later ben ik terug naar Zuid-Afrika gegaan om een Wildlife Cursus te volgen. Tijdens deze cursus ben ik langs verschillende parken geweest; hele goede, maar ook slechte parken.”

Hoe weet je wanneer een park goed is?
“Ten eerste is er in een goed park geen interactie met de dieren. Ten tweede moet er niet met de dieren gefokt worden. Ik heb in dit jaar parken gezien waar er héél slecht met dieren werd omgegaan. Soms denk je dat een park goed is, maar is dit niet zo.  Als er een tafel in het midden van het park staat, dan weet je eigenlijk al genoeg. Er komt dan een cheeta aan een lijntje zodat toeristen hem kunnen aaien. Moet je nagaan hoe het is als 50 mensen je aanraken. In een park dat officieel al gesloten was vanwege slechte omstandigheden zag ik een jong leeuwtje in een hele slechte conditie. Terug in Nederland kon ik dat beeld niet loslaten. Ik ben naar Zuid-Afrika gegaan om het leeuwtje – die nu Elsa heet – te redden.”

Elsa

Hoe?
“Misschien een beetje naïef, maar ik ging ervan uit dat ik Elsa gewoon in mijn auto kon vervoeren. Verkeerd gedacht – daar zijn natuurlijk allemaal vergunningen voor nodig. Ik moest drie maanden wachten tot ik haar mee kon nemen. Daarna volgde een autorit van 14 uur naar een nieuw, fijn thuis voor haar.

De autorit met Elsa

"Tijdens de Wildlife cursus heb ik een aantal contacten opgedaan. Zo raakte ik in contact met een park, dat bezig was met een leeuwtje (Lia) te redden uit Egypte. De twee jonge leeuwen zijn nu samen én beste vriendinnen. Zo is mijn stichting begonnen, de Moomba Foundation. In Swahili betekent ‘Moomba’ young lioness. Het is tot nu toe een hele kleine stichting; alle donaties gaan volledig naar de leeuwen. Ik betaal mezelf niet uit."

Nu ben je weer terug in Zuid-Afrika, waar ben je precies mee bezig?
“Ik ben hier nu om langs zoveel mogelijk dierenparken te gaan om te kijken of zij aan bepaalde eisen voldoen. Deze eisen zijn ook getekend door andere grote stichtingen met kennis op dit gebied. Uiteindelijk heb ik dus een lijst met dierenparken die diervriendelijk zijn, waar toeristen en vrijwilligers heen kunnen gaan. Zo weet iedereen zeker dat ze een positieve bijdrage leveren aan de dieren."

Maxine heeft ook Elsa en Lia bezocht!

"Het liefst zou ik dan een applicatie maken waarop toeristen kunnen zien waar deze goede parken zich bevinden. Op deze app kunnen mensen dan zelf ook een recensie achterlaten nadat ze een park hebben bezocht.”

Wat vind je dat toeristen moeten weten die naar dit land komen?
“Vrijwilligers die naar Zuid-Afrika komen, hebben werkelijk geen idee wat voor industrie ze in stand houden. Ik denk dat het het mooiste is om een dieren te zien in hun eigen leefomgeving, dat kan bijvoorbeeld in een nationaal park. De ene dag heb je geluk en zie je de Big Five, de andere dag helaas niet. Toeristen moeten een dier respecteren voor wat het is. Ga vooral niet met een wild dier op de foto! Welk privilege heb jij om een selfie te maken met een wild dier?nbsp;

Elsa en Maxine; een 'leeuwenselfie' zoals het hoort!

Omdat vakantiegangers het stoer vinden om een leeuwenselfie op Facebook te zetten, is een hele industrie ontstaan. Als de behoefte voor die selfies of wandelingen met leeuwen verdwijnt, kunnen ook die parken niet meer bestaan.”

Donaties aan de Moomba Foundation kunnen worden gemaakt via haar website. Wil je Maxine helpen met het maken van de app ‘’Moomba”? Als een project om samen aan te beginnen? Neem dan contact op moombafoundation@gmail.com

Door Tara van Moorsel

Volg ons via Facebook en Twitter voor het leukste en lekkerste nieuws uit Kaapstad en omstreken. Schrijf je ook in voor de gratis maandelijkse nieuwsbrief. Mooie foto’s van de Moederstad posten we regelmatig op Instagram.