Het WK voetbal 2010: de visie van een vrouw

Observeren, imiteren en becommentarieren van voetbal

Het was traditie. Elke zondagavond moest ik stil zitten en mijn mond houden. Studio Sport was op tv. Mijn broer en vader, fanatieke voetbalfans, zaten aan de buis gekluisterd. Elke beweging werd becommentarieerd. Op dat moment waren mijn vader en broer mijn persoonlijke verslaggevers. Zo hebben zij mij de nodige kneepjes van het voetbalvak bijgeleerd.

Helaas bleek die informatie niet genoeg om mij voor te bereiden op het WK 2010 hier in Zuid-Afrika. Op mijn eerste dag op stage stelde ik de vraag die niemand zou mogen stellen: “Wat is Bafana Bafana eigenlijk?” Ai… Pijnlijk. Toen ik dit aan een van mijn huisgenoten vertelde, legde hij het vuur aan mijn schenen. “Wat is de bijnaam van Ivoorkust?” Stilte. “En van Engeland dan?” Wederom stilte. Gelukkig weet ik nog net wel dat ons team Oranje heet (ja Johan, dit wist ik echt wel!).

Lachen om tranen
Het meest waardevolle voetbalweetje heb ik van mijn broer. 'Als je als vrouw voetbal kijkt, wees dan een man, laat je tampons thuis en pas je aan. Dan bedoel ik niet dat je keihard boert en constant aan je kruis krabt (mag wel!), maar ga op het niveau van de gemiddelde voetbalfan zitten.' Walk the walk and definitely talk the talk.   

Ik ontdekte dit grappige weetje toen Nederland in 2006 door Portugal werd uitgeschakeld voor de kwartfinale. Wat er toen gebeurde, had ik niet verwacht. Grote beren van mannen zakten door de benen en begonnen te janken als kleine meisjes met paardenstaartjes. De hele kroeg verdween in een lawine van tranen. Toen ik hierom enigszins gniffelde, kreeg ik de wind van voren van de mannen. Waar ik het lef vandaan haalde om op dit moment te lachen?!

Vrouwelijke analyse van de wedstrijd
Tegenwoordig maak ik daarom gebruik van een andere tactiek: ik pas me aan. Ik probeer mijn voetbal-onwetendheid vakkundig te verbergen door de hele wedstrijd lang alles te analyseren wat ik zie. En met mij vele andere vrouwen. Jarenlang hebben ze mannen geobserveerd. Vaders en broers die tijdens het spel haast hysterisch reageren op elke beweging van de spelers. De vader langs de kant van het voetbalveld die zijn zoon onhaalbare tips geeft. Je pikt overal een beetje informatie op en dat gebruik je in je eigen analyse van de wedstrijd die op dat moment gespeeld wordt.

Zaterdag kon ik mijn tactiek eindelijk weer eens in real life testen. We staan in het Fan Park in Kaapstad. Argentinië speelt tegen Nigeria. Het leukst vind ik om op de meest absurde momenten ‘buitenspel’ te roepen. Gewoon, omdat het kan. Of  ‘schwalbe’ als de zoveelste speler zijn beste acteertalenten laat zien en neervalt op het veld. Dat ik meer naar de benen en wilde manen van de Argentijnen kijk, valt niemand op.
 
Maar het allerliefst geef ik commentaar, een beetje in de traditie van broer en vader. “Nigeria neemt de bal ook niet goed aan, hé! Stilhouden op de voet en dan rammen. Ze moeten meer kijken, kijken, kijken en dan passen. En er vallen gigantische gaten in de verdediging. Opvullen en vooruit spelen. Meer aanvallen, minder verdedigen! Kom op!” En weet je wat het mooie is: als ik zo praat, heb ik nog het idee dat ik er verstand van heb ook. 1-0 voor de vrouw.

---

Ook zo enthousiast over mijn WK-analyse? Blijf dan vooral mijn blog volgen!