’n Flerrie, marmotjie en een suurknol: wat het betekent lees je in dit ...
Bas’ struggle in Kaapstad: het dertigers dilemma
Mijn vluchtplan naar Zuid-Afrika
Bas Mulder (29) is een geboren en getogen Amsterdammer met een voorliefde voor reizen en nog veel meer. Zonder aarzeling vloog hij zijn vriendin achterna toen zij in Australië zat, en inmiddels wonen zij samen in Kaapstad. Hij probeert Zuid-Afrika te vangen in woord en beeld. Zijn eerste opdracht: dertig worden in Kaapstad.
Ouder worden. Jong voelen. Je bent zo oud als je je voelt. Allemaal niet waar. Want dertig jaar worden is niet leuk. Punt.
Dus ik maakte een vluchtplan. Een zeer goede, al zeg ik het zelf. Tevreden keek ik naar mijn aantekeningen; de basis stond. Er zitten ongetwijfeld nog wat haken en ogen aan en er kunnen nog veel onbekende obstakels opduiken. Ik heb op slinkse wijze mijn vriendin wijs gemaakt dat studeren in het buitenland geweldig goed op je cv staat. Daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. Zo’n ervaring pakken ze je nooit meer af, voegde ik toe. Ik legde haar de atlas voor en ze begon met bladeren.
Tot dan toe ging het allemaal vanzelf. Allerlei uithoeken van de wereld kwamen voorbij. Met haar onschuldige vinger gleed ze over de pagina’s, als het kleine meisje op de vitrine van de ijswinkel. Het werd Zuid-Afrika, Kaapstad. Het zuidelijkste puntje van dat grote enge continent. Ik ging ogenschijnlijk weloverwogen akkoord. Ik kon er mee leven. Als je dan ook nog een arm weeshuis bezoekt, een foto neemt en die dan blogt, kan je cv niet meer stuk, vulde ik nog aan. Hier was ze minder gevoelig voor, ze is nogal ‘bewust’. Ze wierp me die ene blik toe. Ik moest oppassen met mijn goede bedoelingen.
Wat volgde was een lange pelgrimstocht langs instanties, formulieren en toelatingsterreur. En ik maakte het moeilijker, want ik wilde mee. We zouden samen het avontuur aangaan. Met zijn tweeën naar Afrika, daar wonen en leven. In Kaapstad een eigen huisje. Ze zwijmelde en keek nog gelukkiger uit haar ogen. Ik mocht mee. De weg langs formulier D813 en I614 namen we soepel, de tickets kwamen online binnen en de afscheidsfeestjes kwamen eraan. Op mijn werk was ik die jongeman die gewoon doet wat iedereen wel wil, maar dus nooit doet. Zijn contract opzeggen en vertrekken. Je biezen pakken. Wisten zij veel, wat mijn ware motieven waren.
Het werd winter in Amsterdam en we verhuurden ons huisje in Oost. De eerste week van januari 2012, het jaar van de waarheid, zaten we gelukkig en verliefd in Kaapstad. De knallende zomerzon, de strakblauwe lucht, die verschrikkelijk mooie berg en maagdelijke stranden. Rijdend met ons eigen autootje langs schitterende baaien en kliffen, wijndrinkend aan de velden en turend over de oceaan. Hoe kon ik weten dat mijn grote vluchtplan er zo mooi uit zou zien? Ik begon bijna te twijfelen of dertig worden echt zo erg is. Als de wereld deze schoonheid toont, wat kan er dan nog tegenvallen? Maar ik ben niet voor één gat te vangen. Met de jaren komt ook wijsheid.
Mijn plan is nog maar halverwege, ik heb nog een half jaar te gaan.
Door Bas Mulder
Meer weblogs van vrijwilligers en studenten in Kaapstad en Zuid-Afrika, lees je in onze sectie: Blogs uit Zuid-Afrika.
Voor meer informatie over Zuid-Afrika en Kaapstad schrijf je je in voor onze nieuwsbrief en volg je ons op Twitter en Facebook. Mooie foto’s van Kaapstad posten we regelmatig op Instagram en Pinterest.