Karlijn doet het… de Garden Route!

Stagiaire Karlijn Hartveld gaat de komende maanden haar jeugdheldin Pippi Langkous achterna in de nieuwe rubriek ‘Karlijn kan het’.

(Last update: mei 2018)

Nadat ik de kant-en-klare bucketlist van KaapstadMagazine.nl doornam, kwam ik al snel tot de (logische) conclusie: ik ben een groentje. Om mijzelf aan te moedigen al deze nieuwe dingen gewoon te doen, want de ervaring in Kaapstad is natuurlijk niet compleet zonder, herhaal ik de bekende uitspraak van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus denk dat ik het wel kan’. Hoewel ik de vlechtjes achterwege laat, ga ik graag de uitdaging aan.

Mijn laatste blog is even geleden, maar dat betekent niet dat ik geen avonturen heb beleefd. In april ben ik met 4exchange op pad geweest en hebben we een gedeelte van de tuinroute gedaan: Wilderness, Storms River en Plettenberg Bay. Een lang weekend vol leuke activiteiten en niet te vergeten de prachtige hostels waar een paar ongenodigde gasten in mijn bed kropen. Ik was voor vertrek al gewaarschuwd voor het grote aantal spinnen die ik onderweg mogelijk kan tegenkomen. En als ik het heb over grote, bedoel ik letterlijk grote(!) spinnen. Als voorbereiding heb ik de zogenaamde Rain Spider ingetypt in Google. Als je net als ik een spinnenfobie hebt, raad ik je ten zeerste aan dit niet te doen. Doodeng. Het is echter geen reden om de Garden Route niet te doen overigens: de natuur, slaapplekken en uitjes maken dat honderd procent goed.

Na een lange, maar onwijs gezellige rit vanuit Kaapstad komen we bij de eerste slaaplocatie aan: Wilderness Beach House Backpackers Lodge. De naam zegt het al, we zitten direct aan het strand. De zee is te ruig om te surfen en daarom besluiten we bij Touwsrivier te gaan kajakken. Als je mijn eerdere kajak avontuur hebt gelezen, zou je denken dat ik hier nooit weer aan zou beginnen. Toch is de urgentie om, na een rit van zes uur, te bewegen groter dan aan de kant te blijven en toe te kijken. Er wordt beloofd dat ons een mooie waterval staat te wachten na dertig minuten. Mijn vriendin en ik zingen luidkeels, houden na elke bocht rustpauzes en praten een eind weg om niet aan de spierpijn te denken die wij nu al voelen opkomen. Ondertussen zijn de anderen allang uit zicht en na iets wat een eeuwigheid lijkt te duren, komen ook wij aan bij ‘het einde’. Het is hier ondiep en de omgeving lijkt op een moeras: hier begint de ellende.


Het startpunt van ons kano-avontuur. 

De hike naar de waterval vergt dertig minuten en omdat de zon ondergaat, besluiten we terug te keren. We peddelen te hard en crashen in een bosje. In mijn ooghoek zie ik een groot web waar de grootste spin die ik ooit heb gezien, inkruipt. Alleen al door dit te schrijven, krijg ik weer kippenvel. “Ik wil hier NU weg”, gil ik en met grote paniek spring ik de kajak uit. Na deze hysterische aanval, en een hoop gelach van de anderen, zijn we weer onderweg naar het startpunt. Eenmaal terug in het hostel kunnen we een eigen pizza samenstellen die vervolgens vers wordt gebakken. ‘s Avonds koelt het toch wel erg af, maar gelukkig kunnen we het opeten bij een kampvuur. We gaan op tijd slapen, want de volgende dag is het tijd om te doen waarvoor ik deze trip in eerste instantie heb geboekt: bungeejumpen van de Bloukrans Bridge!

We rijden door het Tsitsikamma National Park en het is mooi om te zien dat de omgeving steeds groener wordt. ‘Heet het daarom de Tuinroute’, vraag ik mij hardop af. Dat komt omdat er zoveel mooie bloemen groeien, wordt mij verteld. Zodra de beruchte brug in mijn vizier komt, begrijp ik even niet meer waarom ik dit zo graag wilde doen. Iedereen zijn gewicht wordt gewogen en met een dikke zwarte markeerstift op de rechterhand geschreven. Een beetje confronterend wel en daarom roept de één na de ander: “Oei, ik ben hier flink aangekomen!” Het tuigje wordt strak aangetrokken en we vertrekken richting de loopbrug, waar je de afgrond voor het eerst goed onder je voeten ziet. De leider van de groep noemt mijn naam en ik reageer heel enthousiast: “Ja, dat ben ik!”. “Jij gaat als derde”, roept hij terug. Gelukkig, want ik wil zo snel mogelijk. Er staat Afrikaanse dancemuziek op en iedereen is aan het dansen. Deze gezellige sfeer stelt iedereen op zijn gemak.

De ‘matjes’ worden om mijn voeten gebonden en ik ga zitten om de laatste touwen en zekeringen te laten bevestigen. Ik sta op, doe mijn armen om de twee mannen en ze helpen mij vooruit te waggelen naar het puntje van de brug. “Oh nee, je zit toch niet vast!”, grapt de één als ik net met mijn tenen over het randje sta gebogen. Ik schrik eerst, lach dan en kijk nogmaals naar de enorme diepte: ik voel geen angst meer. Ik steek mijn tong uit naar de camera en spring van de brug alsof ik in een zwembad duik. Mijn grootste zorg, dat ik niet ‘head first’ ga, blijkt onnodig. Na enkele seconden bungel ik alweer stil en is het doodstil om mij heen. Ik roep keihard: “Woohoo I did it!”, en die kreet echoot terug. Niet veel later word ik alweer omhoog getakeld, knuffel ik de groep terwijl de adrenaline nog door mijn lichaam giert en roep ik dat nogmaals wil springen.


Ben je net zo’n waaghals als Karlijn? Lees dan meer informatie over 's werelds hoogste bungeejump in Bloukrans.

Het tweede hostel waar wij aankomen, Tube ’n Axe Boutique Lodge, is een prachtplaatje om te zien. We verblijven midden in de natuur, er is een groot zwembad en je kan relaxen in één van de loungebanken of hangmatten. Ook hier is een kampvuur aanwezig en ditmaal is die binnen, dus met het uitgebreide buffet ‘s avonds kan je gezellig in een kring om het warme, brandende hout zitten. We staan vroeg op voor een hike door het Plaatbos Natuur Reservaat. In de middag staat er een boottocht op de Kleurboomsrivier op het programma. We stoppen bij een strandje waar je de mogelijkheid hebt tot cliffjumpen, en met zijn twintigen doen we dit dan ook. Onderweg komen we een hoop wilde dieren tegen: apen, waterslangen, bijzondere vogels en (helaas) ook spinnen. Maar de natuur in deze omgeving is werkelijk prachtig: net een jungle.

Naast hiken, boottochten en cliffjumpen zijn er talloze andere uitstapjes die je kan maken in Tistsikamma Natonial Park: het mooiste natuurpark aan de Garden Route.


Het kampvuur en zwembad van Tube ’n Axe Boutique Lodge. 

Na een relaxte middag in de zon is het tijd om ons naar het derde, en tevens laatste, hostel te begeven. Ik dacht dat het niet beter kon worden, maar African Array overtreft de vorige locatie. Nu zaten er in de vorige hostels ook spinnen, gelukkig van redelijk formaat, maar degene die hier rondlopen zijn van bizarre grote. Het buiten zitten, en genieten van het adembenemende uitzicht, is daarom van korte duur voor mij. Ook zit er geen rustig toiletbezoek voor mij in: de deur, muren en wc-rollen worden eerst grondig gecontroleerd en mijn bed wordt door één van de jongens veilig gemaakt voordat ik ga slapen. Bah.

Op zondagochtend rijden we, voordat we terugkeren naar Kaapstad, naar het strand van Plettenberg Bay om te gaan skydiven. Ik baal als een stekker, want vanwege een overboeking gaat het feest niet door voor mij. En wauw, wat ziet het er gaaf uit om vanaf beneden mensen uit het vliegtuig te zien vallen. Nu heb ik volgens mij wel een beetje last van fear of missing out gekregen hier - ik wil alles doen. Dus dit ga ik zeker een keer ergens anders doen of ik kom terug, denk ik bij mijzelf. Mijn tip: kies er in ieder geval voor om langer dan ik, vier dagen, te gaan. En lees ter voorbereiding alles over deze en meer pareltjes aan de tuinroute.

Door Karlijn Hartveld

Volg KaapstadMagazine.nl voor meer interessant en leuk nieuws uit Kaapstad! Schrijf je in voor onze (gratis) maandelijkse nieuwsbrief, like ons op Facebook en volg ons via Twitter. Mooie foto's van de Moederstad posten we dagelijks op Instagram.