Karlijn kan het… Kajakken!

Stagiaire Karlijn Hartveld gaat de komende maanden haar jeugdheldin Pippi Langkous achterna in de nieuwe rubriek ‘Karlijn kan het’.

(Last update: maart 2018)

Nadat ik de kant-en-klare bucketlist van KaapstadMagazine.nl doornam, kwam ik al snel tot de (logische) conclusie: ik ben een groentje. Om mijzelf aan te moedigen al deze nieuwe dingen gewoon te doen, want de ervaring in Kaapstad is natuurlijk niet compleet zonder, herhaal ik de bekende uitspraak van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus denk dat ik het wel kan’. Hoewel ik de vlechtjes achterwege laat, ga ik graag de uitdaging aan.

‘Nee’ is een woord wat niet vaak in mijn vocabulaire voorkomt, dus toen er aan mij gevraagd werd om te gaan kajakken zei ik volmondig ‘ja’. En dat ondanks het feit dat ik er grof gezegd een hekel aan heb. Maar goed, Kaapstad doet iets met mij. Op Instagram heb ik namelijk prachtige plaatjes voorbij zien komen van mijn voorgangers. Dat waren niet zomaar plaatjes. Nee, foto’s waarop mensen tussen de walvissen en dolfijnen aan het kajakken zijn. ‘Hoe vet is dat?’, dacht ik. Het is momenteel niet het walvissenseizoen en ik had daarom niet verwacht ze te spotten tijdens mijn stageperiode. Deze kans moest ik daarom gewoon pakken. 


Een beetje bewolkt, maar mooi is het wel!

3,2,1.. Peddelen!
Zo gezegd, zo gedaan. Op woensdagochtend sta ik om 07:15 (véél te vroeg voor mijn doen) op de promenade van Sea Point. De zeelucht vult mijn longen en ik heb een groot dilemma: ontbijten of niet. Ik hoorde van andere studenten die al eerder hebben gekajakt dat het er ruig aan toe kan gaan, en overgeven niet ongewoon is. Fijn, daar heb ik dus echt geen zin. Ik ben normaliter niet snel zeeziek, dus ik besluit om een croissantje te halen.

We zijn met een grote groep en drie medewerkers van Kaskazi Kayaks. Er wordt onder andere uitgelegd hoe je moet pedellen, sturen en hoe je voorkomt dat je omslaat met de kajak. Iets om te onthouden: peddel met de holle kant. Als je met de bolle kant peddelt, heb je kans dat je omslaat.

Dan is het tijd om in de kajak te stappen. Ik neem plaats op de achterste zitplek van de kajak, de bestuurdersplek, en Jet stapt voor in. Ik heb aan iedere voet een soort gaspedaal. Druk ik de linker in gaat de kajak naar links. Hetzelfde geldt voor de rechterkant. Niet veel later worden we het water ingeduwd. De baai uitkomen blijkt een eitje. We pedellen op een goed ritme en ik krijg vertrouwen in dit avontuur. “3,2,1.. En 3,2,1..”, roep ik tegen Jet zodat we gelijk peddelen.

Dieren spotten  
De rest van de groep wacht op ons. Precies zodra we arriveren, begint iemand luid te roepen. “WHALE!”. En ja hoor, een kolossaal beest komt boven water, recht voor ons, tussen alle kajaks in. Hij spuit wat water, maakt het bekende harde geluid en verdwijnt vervolgens weer direct. Een secondemoment, dus een foto maken is helaas niet gelukt, maar wauw wat onwijs gaaf! Hierdoor kajakt iedereen vol enthousiasme verder, op zoek naar meer. Na vijf minuten is dat vertrouwen en enthousiasme bij mij in ieder geval al flink weggezakt. Eerst houden we het tempo van de groep redelijk bij, maar ik zit wel vol verbazing om mij heen te kijken. “Hoe houdt iedereen dit zo makkelijk vol?”, zeg ik. Mijn armen doen nu al pijn.


(Bron: @kaskazikayaks, Instagram)

Op een gegeven moment kajakken we in drie groepen waarbij iedere groep een eigen begeleider heeft, dit vanwege de verschillende tempo’s. Je kan wel zeggen: experts, gevorderden en beginners. Wij kajakken in de middenmoot. Hoe verder we de zee op gaan, hoe hoger de golven worden. En hoe hoger de golven worden, hoe misselijker ik word. Ik baal als een stekker, want we zijn pas een half uur onderweg. Ik probeer mij te concentreren op de kust waar ik prachtig uitzicht heb over Kaapstad. “Concentreer je op een horizontaal, vast punt”, zegt onze guide.

We peddelen een heel eind, maar geen walvissen, en tevens geen enkel ander dier, laat zich zien behalve een klein kwalletje. Ik had gehoopt op een beetje afleiding, maar helaas, dit werkt ook niet echt mee tegen mijn misselijkheid. Na een uur zijn we op het punt beland waar we gaan keren. “Eindelijk”, roep ik. Onze guide zegt tegen mij dat ik gewoon moet genieten van de omgeving. Ik probeer het echt, maar dat is knap lastig als je je concentreert op het binnenhouden van je maaginhoud. Nog geen paar meter verder bindt hij ons vast aan zijn eigen kajak zodat we wat sneller richting land peddelen. 

Ik wil terug!
Ik voel mij behoorlijk schuldig tegenover Jet dat we eerder terugmoeten, want ze was erg enthousiast over het kajakken. Het blijkt uiteindelijk een geluk bij een ongeluk. Zodra we dichterbij de baai komen, horen we een surfer gillen. We schrikken en draaien ons met een ruk om. Dan springen er ineens allemaal dolfijnen om ons heen. “Ah, wat cool!”, roep ik. We drijven daar voor een tijdje totdat de laatste vin uit ons zicht is. Slechts twee andere kajaks van de groep hadden ook de short route genomen en zien dit, dus dat geeft mij toch een beter gevoel. Alsof dit het waard is. Eenmaal aan land klim ik zo snel als ik kan de kajak uit. Vaste grond onder mijn voeten laat mij een stuk beter voelen. Al met al was het een mooie ervaring. Ik raad aan om een reispilletje in te nemen of te gaan voor een goed ontbijt. Belangrijkste: geniet van alles wat je onderweg ziet, want voordat je het weet sta je weer aan wal en voel je de eerste spierpijn al op komen…

(Bron: @kaskazikayaks, Instagram)

Wil jij ook dichtbij walvissen en dolfijnen komen? Meer informatie vind je op de website van Kaskazi Kayaks.

Er zijn ook andere manieren om wilde dieren te spotten, vooral in Hermanus. Lees ons artikel walvissen spotten in Hermanus.

Door Karlijn Hartveld

Om altijd op de hoogte te blijven van het laatste en leukste nieuws uit Kaapstad schrijf je je in voor onze gratis maandelijkse nieuwsbrief en volg je ons op Facebook en Twitter. De mooiste foto's en plaatjes van de Moederstad posten we dagelijks op Instagram.