‘O ja. De pook zit links’

Mijn tweede maand in Kaapstad was er één vol uitdagingen, zowel fysiek als motorisch

Milou Windhorst (22) studeert Journalistiek in Tilburg en loopt van december 2014 tot mei 2015 stage bij KaapstadMagazine.nl in Kaapstad. Volg haar belevenissen in haar blogs vanuit Zuid-Afrika.

Je hebt ‘m vast wel eens voorbij zien komen; dé foto uit Kaapstad. Die ene die geschoten wordt vanaf het hoogste punt van de Tafelberg en menig Facebookprofiel siert. Het onderwerp van de foto zit quasi-nonchalant met de rug naar de fotograaf toe en kijkt dromerig voor zich uit. Andere mogelijkheid: de I’m-the-king-of-the-world pose. Beide foto’s hebben in ieder geval het volgende gemeen: het uitzicht is geweldig.

Helaas ging het bij ons iets anders. Vol goede moed staan we om 07.30 uur aan de voet van de Tafelberg, klaar om deze reus te beklimmen. Het is wat mistig, maar ach.. dat zal in de loop van de ochtend wel bijtrekken! Niets blijkt minder waar. Eenmaal op het hoogste punt worden we omringd door wolken en zien we, in plaats van de stad, Lion’s Head en Robbeneiland, alleen elkaar. Ook gezellig, maar daarvoor hadden we onze benen en bil niet zo hoeven martelen in onze klim naar de top.

Toch was het een leuke ervaring en het is waar wat ze zeggen: je móet de Tafelberg een keer beklommen hebben als je in Kaapstad bent geweest. Het geeft een enorme kick én een voldaan gevoel! Bonus: als je het maar vaak genoeg doet, krijg je net zulke mooie, ronde billen als de vrouwen hier.

Zuid-Afrikaanse volkssport nummer 1: rugby
We blijven op de sportieve tour: voor onze op één na laatste intern challenge deden collega-stagiaire Caro en ik mee aan een rugbytraining met de dames van de Union Milnerton Rugby Club. Na de training weet ik drie dingen zeker:

1. Ik ben niet geschikt voor teamsporten, getuige de honderd keer dat ik – per ongeluk – mijn eigen teamgenoten aanviel. En de rest van de tijd eigenlijk alleen maar in de weg liep en botsingen veroorzaakte.
2. Wij Nederlanders kunnen nog een puntje zuigen aan de Zuid-Afrikaanse BBQ, oftewel: braai. Na de training worden we volgestopt met kippenvleugels en boerewors, stuk voor stuk vergezeld van allerlei sauzen en broodjes. Niemand verlaat de kantine voordat er een goede halve kilo vlees in zit.
3. De leden en medewerkers van de club zijn de vriendelijkste en meest gastvrije Zuid-Afrikanen die ik hier tot nu toe ontmoet heb.

Winkelen is ook een sport
Na deze toeristische activiteiten hebben we wel wat ‘ontspanning’ verdiend en besluiten we naar Canal Walk te gaan om een dagje te winkelen. ‘Een heel groot winkelcentrum’, zo beschrijven mijn huisgenootjes het. En dat is the understatement of the year, want alleen de parkeerplaats van Canal Walk is al bijna net zo groot als het dorp waar ik vandaan kom. Je hebt hier werkelijk waar alles: van een bar compleet gewijd aan water tot de winkel Birthdays, speciaal voor verjaardagscadeautjes. Natuurlijk moeten we overal een kijkje nemen en alles wat we zien in drie verschillende maten en vijf kleuren passen. 

Na drie uur zijn we aardig total loss, maar dan komt pas de echte uitdaging: de auto terugvinden. Gelukkig duurt dit maar een klein half uurtje. Eenmaal terug in Kaapstad zijn we het erover eens dat we op moeten laden met een goed bord pasta in een restaurant op Long Street.

Uitdaging #3: een andere tak van sport
Laat ik afsluiten met iets wat voor de meesten van jullie als een schok zal komen: ik heb een motorisch voertuig bestuurd. Aan de verkeerde kant van de weg, met het stuur aan de verkeerde kant van de auto. Ik zal een beeld schetsen van hoe zo’n ritje in zijn werk gaat. 

Het begint met instappen. De eerste keer loop je nog vastberaden naar de linkerkant van de auto, waar je tegen je bijrijder opbotst – die wel onthouden heeft waar hij moet zijn. Iedere keer dat je optrekt en wil schakelen, sla je standaard met je rechterhand tegen je eigen deur aan. O ja, de pook zit links. Vervolgens wil je misschien eens een keer afslaan en richting aangeven. Ineens slaan de ruitenwissers op hol en beginnen ze te sproeien. Ook dat hebben ze omgedraaid. Maar geen zorgen: het went. Tot die tijd laat ik me door de rest van de weggebruikers met alle liefde uitlachen.

Aankomende maand ga ik me richten op de wat eenvoudigere activiteiten, zoals souvenirs inslaan (natuurlijk haal ik het niet in mijn hoofd om zonder terug te komen), op het strand liggen en zwemmen met zeehonden! Onder water komen rondvliegende ledematen vast minder hard aan. Stay tuned.

Wil jij net als Milou stage lopen in Kaapstad? Stuur dan een mailtje naar info@4exchange.nl - die kunnen je helpen bij het vinden van de leukste stage in Kaapstad.

Ben je in de stemming voor nog meer verhalen over Kaapstad? Bekijk dan ook de belevenissen van andere stagiairs en vrijwilligers in Kaapstad. Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief en volg ons op Twitter en Facebook voor al het laatste nieuws uit Kaapstad.

Mooie foto’s en plaatjes van de Moederstad posten we regelmatig op Instagram en Pinterest.