Mandela Day, walvissen en townships

Volg de bijzondere tijd van vrijwilligster Emma in Kaapstad

Emma Boeve (17) uit Kampen kwam een maand geleden met drie medescholieren aan in Kaapstad. Niet als backpacker of toevallige toerist op doorreis, maar voor een heel bijzonder project – het uMephi project.

De organisatie (dat letterlijk 'Vat Handen' betekent) heeft een aantal opvanghuizen in Kaapstad. In deze huizen krijgen kinderen een nieuwe kans. Deze kinderern komen in deze huizen omdat hun de ouders gestorven zijn aan HIV of omdat ze thuis niet veilig en begeleid kunnen opgroeien. Misbruik en mishandeling zijn hier vaak de oorzaak van.

Een maand geleden kondigde KaapstadMagazine.nl haar komst al aan, en meldden we dat Emma tijdens haar verblijf in Kaapstad ons af en toe op de hoogte zou houden van haar ervaringen, avonturen en observaties. Lees hier de weblog van Emma uit Kaapstad...

Ik ben hier alweer een maand. Time flies, it really does! Onze eerste werkdag in het babyhuis viel op Mandela Day; de dag waarop iedereen verwacht wordt 67 minuten aan vrijwilligerswerk te verrichten, om op die manier de 67 jaar die Mandela streed voor gelijkheid in dit land te ‘eren’.

Bijzonder literatuurproject
In het ‘Ubuntu Babyhouse’ was het daardoor zo druk, dat wij alleen maar in de weg liepen en we daarom een vrije dag kregen. Dit was een mooie kans voor ons om de ‘Primary School’ te bekijken in Macassar, een grote wijk in Zuid-Afrika. Onze gastmoeder steunt deze school door middel van haar literatuurproject. Ze zamelen geld in om schoolboeken en ander lesmateriaal te kunnen kopen en om gediplomeerde leraren te betalen. Zo krijgen de kinderen hier goed onderwijs, waardoor hun kansen op een betere toekomst toenemen.

Ik kwam hier met het doel om zoveel mogelijk vrijwilligerswerk te verrichten, maar ook met gesponsord geld om te besteden aan een goed doel naar keuze. Dit literatuurproject is het uiteindelijk geworden. Mede dankzij deze bijdrage kunnen de kinderen drie jaar lang les krijgen en van lesmateriaal worden voorzien.

Elke dag een fascinatie
De weg naar werk blijft mij elke dag weer fascineren. Zoveel mensen lopen er langs de snelweg, sommige met spullen op het hoofd, sommige blijven staan voor een praatje, sommige spelen zelfs voetbal in de berm van de weg! Het leeft hier echt en het ziet er ondanks de primitieve omstandigheden altijd gezellig en levendig uit.

Na een week in het babyhuis gewerkt te hebben, was het weer tijd voor afwisseling. We gingen over naar weeshuis ‘Eerste River’; een beduidend armere wijk dan het eerste weeshuis waar we werkten. Op elke straathoek hangen jongeren rond, de werkloosheid is hoog.

De kinderen hadden niets om mee te spelen en waren dan ook enorm blij met het speelgoed en de spelletjes die wij meebrachten. Ook een lach, een praatje of een knuffel doet de kinderen stralen. Die dankbare blikken voor kleine dingen zal ik nooit vergeten. 

Na een volledige werkweek was het gelukkig ook weer tijd voor het weekend. Wij vertrokken afgelopen weekend voor een ritje naar Hermanus. Vanuit een prachtig Somerset West reden wij een donker Hermanus binnen, maar dat doet de plek niets slechts. Wat een prachtige natuur, heerlijk uitwaaien aan zee. Rond deze tijd van het jaar laten wij in Nederland ons raam dicht voor de muggen, in Hermanus laten ze het raam dicht uit angst voor  bavianen!

Walvissen... helaas
Hoewel je in Hermanus op de beste plek van Zuid-Afrika bent om walvissen te spotten, bleven ze voor ons zo off-season (het walvissenseizoen in Hermanus is tussen september en november) onvindbaar. Maar de prachtige natuur, de heerlijke wijn en vooral de hartelijke mensen doen ons zeker nog eens terug komen, dus wie weet.. walvissen?!

Ook brachten we een bezoek aan de townships van Kaapstad. Iets heel anders, inderdaad. De townships trokken vanaf het begin mijn interesse, ik kon niet wachten om er te mogen kijken. Onder leiding van een vriendelijke man die bekend is in townships, bezochten wij Khayelitsha, de grootste township van Kaapstad. Overal stonden kleine hutten, ‘shacks’ genaamd. Deze ‘shacks’ staan enorm dicht op elkaar en het materiaal bestaat uit hout, plastic en golfplaten. Door de kleine huisjes speelt het leven zich veelal op straat af. Overal drommen mensen, kinderen rennen rond, mensen praten met elkaar, overal staan kraampjes en alles is enorm primitief. Een rijtje toiletten diende er voor wel honderd mensen. De hygiënische omstandigheden zijn slecht. Het aanbod van de winkels is mager. Maar ondanks de soms zware omstandigheden was, net als elke dag langs de snelweg, de sfeer er gezellig en levendig.

Tot zover. Binnenkort volgt weer een nieuwe reisblog van Emma...

Meer weblogs van vrijwilligers en studenten in Kaapstad en Zuid-Afrika lees je hier!

Zelf ook interesse om vrijwilligerswerk te doen in Zuid-Afrika? Neem dan contact op met www.4exchange.nl, een bemiddelingsbureau voor studenten en vrijwilligers in Kaapstad. Er zijn in dit land altijd verschillende projecten waarbij jouw hulp van onschatbare waarde  kan zijn!

Voor meer informatie over Zuid-Afrika en Kaapstad schrijf je je in voor onze nieuwsbrief en volg je ons op Twitter en Facebook. Mooie foto’s van Kaapstad posten we regelmatig op Instagram en Pinterest.