Een onvergetelijke braai bij Mzoli’s in Cape Town

Eten, dansen en feesten in het hart van de Gugulethu township in Kaapstad

“I strongly recommend you not to go. It’s not worth it, Mzoli’s is a dangerous place, especially for tourists like yourself.” Auw. Dat deed pijn. Ik ben hier nu een kleine twee maanden en Kaapstad voelt eigenlijk al helemaal als thuis. ‘Ik zie er helemaal niet uit als een toerist,’ denk ik een beetje teleurgesteld. Mijn lange bruine haar, getinte huid en grote bruine ogen heb ik van mijn Molukse vader en geven me een look die overeen komt met wat men hier zou bestempelen als coloured. Ik kijk één van mijn vriendinnen onderzoekend aan. Haar haren zijn bruin, maar haar ogen zijn blauw en ze heeft sproetjes over haar hele gezicht. Oke, zij zou niet meteen door kunnen gaan als een ‘sister’ maar dan nog.

“We left our phones at home and only took cash with us, nothing could happen, right?” Mijn stem klinkt vastberaden en hoopvol tegelijk. Het was mijn eerste week waarin mijn collega’s me vertelden over Mzoli’s. Een plek in het hart van de townships waar je kunt braaien, drinken, dansen en feesten tussen de locals. Het klonk als muziek in mijn oren en nu, anderhalve maand later heb ik twee vrienden eindelijk zo ver gekregen dat ze met me mee gaan.

De Gugulethu township

Onze chauffeur maakt een bocht naar links en we rijden met knarsende banden over het stoffige pad, de Gugulethu Township binnen. Met open mond kijk ik uit het raam. Vrouwen met grote manden op hun hoofd lopen langs, kinderen voetballen op de straten en overal staan groepjes mensen om braais heen. Verbaasd en verrukt tegelijk aanschouw ik het hele tafereel. Ik weet niet goed wat ik precies verwacht had, maar al die blijdschap in elk geval niet. Ik kijk in de achteruitkijk spiegel mijn chauffeur aan. “It doensn’t seem very dangerous to me”. De chauffeur zet de auto stil naast iets dat vroeger heel goed een garage geweest zou kunnen zijn en slaat de motor af. Hij draait zich om in zijn stoel en kijkt ons streng aan. “Please be careful, don’t trust anyone and don’t let people get too close,” waarschuwt hij voordat hij de deuren met een luide klik van het slot haalt.

We sluiten achteraan bij iets dat een rij voor zou moeten stellen, maar wat meer lijkt op de ‘work’ videoclip van Rihanna. Luide muziek, sexy dansende vrouwen, mannen met gouden kettingen en vrijwel iedereen drinkt iets – dat hoogstwaarschijnlijk een alcoholpercentage van 35% of meer bevat – uit een red cup. “Hier!” Mijn vriend Rendy drukt een beker in mijn hand, en begint deze vol te schenken. “Alcohol drinken hoort gewoon bij Mzoli’s,” lacht hij. Hij heft zijn beker. “Cheers, op Kaapstad!” “Op Kaapstad!” herhalen we in koor voordat we de beker aan onze mond zetten.

Ryanne (links) met haar vrienden (Rendy en Enya) 

Na langer dan een uur gewacht te hebben, komen we eindelijk aan de beurt. Mijn ogen scannen de bakken met vlees achter de vitrine. Achter de balie staat een man het vlees van het karkas los te snijden. Verser dan dit krijg je het bijna niet. “Can I help you?” Ik kijk op naar het gezicht van de vrouw achter de balie“Can I have some beef?” Zeg ik maar snel, aangezien ik geen idee heb welke soorten vlees er voor me liggen. De vrouw pakt – met handschoenen aan gelukkig! – een flink stuk vlees van een van de stapels en legt deze op de weegschaal. Dan krabbelt ze iets op een bonnetje. Ik probeer mijn gezicht geen boekdelen te laten spreken terwijl ik het bonnetje van de balie af pak bij het stukje dat ze niet net - met diezelfde handschoenen nog aan - vastgehouden heeft

Collega Jill: Ze doen iets speciaals met het vlees waardoor het nòg lekkerder smaakt. Boy, was she right

Ik wacht nog een kleine tien minuten voordat ik mijn bord met vlees in mijn handen gedrukt krijg en door loop naar de volgende deur. Ik stap door een gordijn van rook een tent in, de grootte van een half voetbalveld, en helemaal vol is met locals. De tafels staan vol met Jameson Whiskey, de DJ draait latin-house en al dansend (ik kan gewoon niet normaal lopen als muziek hoor) beweeg ik naar een lege tafel waar ik mijn allereerste hapje van Mzoli-vlees neem. Wauw. #foodgasm.

Ik kijk nieuwsgierig om me heen en zie een eindje verderop een groep jongens die shisha roken. Ze kijken op dus ik wend snel mijn blik af de tafel naast ons, waar een familie samen geniet van het vlees. Ik kijk toe hoe een oud vrouwtje haar man liefdevol nog wat vlees toeschuift voordat dat romantische plaatje verstoord wordt door mijn vriendin die luidkeels meezingt met één van onze favoriete Zuid-Afrikaanse nummers (Ngud van Kwesta). De man naast ons lijkt aangenaam verrast dat we deze muziek kennen en werpt ons een goedkeurende glimlach toe. De waarschuwing van de taxichauffeur klinkt nog even door in mijn gedachten. “It’s not safe for tourists like yourself” ik glimlach. Nee, ik ben precies waar ik moet zijn.

Voor herhaling vatbaar? Absoluut!

Door Ryanne Lewerissa

Kom je de komende tijd niet meer in Zuid-Afrika maar is het water je al wel in de mond gelopen tijdens het lezen van dit artikel? Lees dan dit artikel over Lekkere Zuid-Afrikaanse braairecepten

Voor meer lekker nieuws uit Zuid-Afrika schrijf je je in voor onze gratis maandelijkse nieuwsbrief en volg je ons op Twitter en Facebook. Mooie foto’s van de Moederstad posten we regelmatig op Instagram.