De andere kant van Kaapstad

Stagiaire Yara wilde naast alle luxe en comfort van Kaapstad ook stilstaan bij de andere kant van de stad. Ze reisde met de organisatie SAEP af naar township Philippi om een aantal kinderdagopvangcentra te bezoeken. 

Wanneer je in Kaapstad bent, ontkomt je niet aan het besef dat hier naast grote rijkdom helaas ook veel armoede is. Arm en rijk leven hier letterlijk naast elkaar en die grote verschillen komen soms in een keer heel erg binnen. Ik ben mij bewust van de grote verschillen en ook ik leef hier als Nederlandse studente een relatief luxe bestaan. Ik had nog nooit echt iets terug gedaan voor de grote groep voor wie dit helaas niet is weggelegd en dus vond ik het hoog tijd worden voor verandering.

Naast een hoop mooie buurten, prachtige stranden en uitgestrekte natuur bestaat Kaapstad voor een heel groot deel uit towsnhips. Daarom besloot ik om samen met de organisatie South African Education and Environment Project, ook wel SAEP genoemd, mee de township Philippi in te gaan. Ze ondersteuen hier kinderdagcentra, waar kinderen in de leeftijd tussen de 0 en 5 jaar verblijven. Met deze activiteiten helpen ze de directrices van de dagcentra met het runnen van ene eigen schooltje, bieden ze leermethodes aan en begeleiden ze projecten voor de renovatie van deze centra. Dankzij de hulp van SAEP kunnen deze centra bestaan en kunnen de kinderen naar school of opgevangen worden.

Het was de eerste keer dat ik een township bezocht en ik had geen idee wat ik moest verwachten. Aangekomen bij de eerste locatie werden we meer dan hartelijk ontvangen door een groep met de meest schattige kinderen die ik ooit had gezien. Zittend in rijtjes kregen ze les en zongen ze liedjes. Ik was gelijk verkocht, wat waren ze blij en lief. Het schooltje was erg klein en simpel en staat in groot contrast met scholen in Nederland. De kinderen zaten op de grond en het kleine ‘gebouw’ waar de kinderen les hebben, is tevens het huis van de directrice.

Kijkend naar de lachende gezichtjes van de kinderen viel het mij op hoe blij en vrolijk ze hier zijn, ondanks de beperkte middelen. Ik besefte meer dan ooit tevoren dat de jeugd die ik als kind heb gehad helemaal niet vanzelfsprekend is: opgroeien in een welvarend land, een enorme verzameling Barbie’s – inclusief bijpassend roze Barbiehuis – en altijd genoeg te eten hebben. Allemaal dingen die voor mij als kind heel normaal waren. Natuurlijk weet ik dat de rijkdom waarin Nederlandse kinderen opgroeien niet de norm is, maar nu ik het zo met eigen ogen zag, kwam dit toch een stuk meer binnen.

Daarnaast bezocht ik de opvang New Born, dit centrum werd door hardwerkende Zwitserse vrijwilligers gerenoveerd. In slechts één week tijd toverde ze dit om tot een kleurrijk gebouw, met mooie speeltuin en goede voorzieningen. Ik vond het mooi en bijzonder om te zien hoe een groep jongeren zich vol overgave in zetten voor deze school. Een dag later was de renovatie klaar en keerde ik samen met SAEP terug om de feestelijke opening te vieren en waar de kinderen voor het eerst hun totaal vernieuwde school zagen. Terugdenkend aan hun blije gezichtjes bekruipt mij weer een warm gevoel. Zonder de hulp van SAEP was deze renovatie nooit mogelijk geweest. 

Behalve deze twee centra bezocht ik ook twee andere schooltjes. Eén van deze twee was de dagopvang Luntu. Dit dagcentrum stond in groot contrast met de daarvoor bezochte opvang. Zo kleurrijk en licht als het gerenoveerde New Born was, zo donker en verouderd is het in dagopvang Luntu.

Ook deze school dient als het huis van de lerares, die tevens de directrice is. Momenteel gaan hier dagelijks zo’n vijftig kinderen naar school, terwijl er eigenlijk plek is voor maar vijfentwintig kinderen. Ze gaf mij een rondleiding door het gebouwtje en het was goed te zien hoe moeilijk ze het had. Ze wil graag voor de kinderen zorgen, maar de overheid heeft haar al meerdere malen opgelegd de school te moeten sluiten. Dit komt omdat het gebouw niet aan de veiligheidseisen voldoet. Toen ze mij de zolder van het gebouw liet zien, wat als klaslokaal én als haar eigen slaapkamer dient, begreep ik waarom het gebouw niet veilig is. Ik had heel veel respect voor deze vrouw. Alles aan haar ademde passie voor haar werk en de kinderen. Ondanks dat ze eind deze maand weer voor de rechter zal moeten verschijnen wegens de situatie van de school, blijft ze strijden voor haar kinderen.

De enige manier om deze dagopvang geopend te houden en daarmee de kinderen een kans op toekomst te bieden, is door de school te renoveren. Aangezien SAEP een non-profitorganisatie is, hebben ook zij hier helaas niet genoeg geld voor. Er is daarom hulp nodig van buitenaf, om ervoor te zorgen dat ook deze opvang kan blijven bestaan en de kinderen weer een toekomst hebben. Kijk op SAEP voor meer informatie over de organisatie en hoe je een steentje bij kunt dragen. 

Wil jij ook een keer een township bezoeken? Dat kan door middel van de Camissa township tour.

Door Yara Beij

Volg ons via Facebook en Twitter voor het leukste en lekkerste nieuws uit Kaapstad en omstreken. Schrijf je ook in voor de gratis maandelijkse nieuwsbrief. Mooie foto’s van de Moederstad posten we regelmatig op Instagram.